Titel

Een eigen flat

Geplaatst door

Titus Rivas   (publicatiedatum: 16 November, 2006)

Samenvatting

Autobiografie: Wim D. krijgt een eigen flat.


Tekst



I. Onvoltooide Autobiografie: 6. Een eigen flat



Op 15 mei 1990 kwam ik terecht op een eigen flatje in N.

Ik kreeg al snel contact met twee buurvrouwen, X en Y. Eerst leerde ik Y. kennen, die bij mij in hetzelfde flatgebouw woonde. Een tijd lang ben ik met haar omgegaan, maar niet zo lang daarna ging de vriendschap stuk vanwege haar bemoeizucht. Zo lang het duurde, zijn we met elkaar uitgegaan. Maar onze smaak was duidelijk niet hetzelfde. Smaken verschillen nu eenmaal. Ik hou er niet van om steeds alleen maar Hollandse smartlappen te horen.
Via Y. leerde ik X. kennen en met haar kreeg ik veel beter contact. Haar zoontje Z. was gek op mijn kater Louis. Daar kon hij het altijd goed mee vinden. Ook met haar oudste zoon Musa ging ik om. Met hem en X. heb ik een keer de avondvierdaagse gelopen.
Het was echt een fijn contact, die vriendschap met X. We hebben vaak zat samen op het grasveld voor de flats gezeten met limonade erbij en zo. Een buurvrouw schuin onder was er vroeger ook vaak bij.

Wat betreft de flat zelf had ik gelijk al zoiets van: "Wat moet ik hiermee?". Ik heb namelijk geen ruimtelijk inzicht. Elke ruimte die zelf weer uit verschillende ruimtes bestaat, vormt een probleem voor mij. Ik wist wel wat de slaapkamer moest worden, wat de WC en zo, dat gelukkig wel.
Verder is deze flat wel veel rianter dan de vorige woonruimten die ik heb gehad. Ik had voorheen bijvoorbeeld niet eens een balkon. Deze flat betekende dus wel een vooruitgang vergeleken met vroeger.

Die poes Louis die ik net noemde in verband met X.'s zoontje Z., had ik al in E. en die kon hier niet goed aarden. Ik heb hem toen moeten laten afmaken door de dierenarts. Het werd gewoon een gestreste kat toen hij hier kwam wonen. Mijn ouders vonden hem daarvoor ook al gestrest, maar dat viel wel mee vond ik. Vroeger in E. had hij een sterk idee van een eigen territorium gehad voor hem en zijn baas, waar niemand in mocht komen. Hij had iets hondachtigs wat dat betreft. En nu kwam hij dus op deze flat waar hij niet kon aarden. Louis was ongeveer drie jaar oud toen hij werd afgemaakt.

Een half jaar na de rechtszaak tegen mijn ouders, kreeg ik weer contact met hen. Het ging wel nog echt heel stroef tussen ons. Het contact was meer zakelijk dan emotioneel.

In E. heb ik in totaal drie jaar lang gewerkt als vrijwilliger bij verpleeghuis Margriet. Ik ben er uiteindelijk opgestapt, omdat we heibel kregen over de reiskosten. Op het laatst was het er trouwens ook niet leuk meer. Ik moest steeds allerlei minder aangename karweitjes opknappen, dingen die eigenlijk door betaalde krachten gedaan moeten worden, zoals vies werk, en dergelijke. Het moet toch gebeuren, maar daar is eigen personeel voor, vind ik. Ik heb er verder ook geen contacten meer aan overgehouden.



- De gevoelens van Wim voor Michael

- Terug naar het begin

Inhoudsopgave van Geen Goed Leven, Geen Goede Dood

Contact: titusrivas@hotmail.com

Artikelen van Titus Rivas over sociale kwesties (inclusief columns)