Titel

Diepteonderzoek naar reïncarnatie

Geplaatst door

Titus Rivas   (publicatiedatum: 23 August, 2007)

Samenvatting

Recensie van Depth Research in Reincarnation van het Dr. Shail Kumari Reincarnation and Spiritual Research Institute, door Titus Rivas.


Tekst

Diepteonderzoek naar reïncarnatie

door  Titus Rivas

Kortgeleden richtten enkele Indiase onderzoekers te Allahabad het zogeheten Dr. Shail Kumari Reincarnation and Spiritual Research Institute op, vernoemd naar de overleden echtgenote van dr. Jamuna Prasad, één van de nestores van het reïncarnatie-onderzoek. De belangrijkste doelstelling van deze onderzoekers is de "longitudinale studie van kinderen die zich een vorig leven herinneren" en het publiceren van boeken op dit gebied.

In 2003 verscheen zo het eerste bundeltje Depth Research in Reincarnation onder leiding van C.B. Rai, Pradeep Singh Baghel en Harish Chandra Srivastava. Het boek begint met een korte biografie van dr. Jamuna Prasad en een gedicht waarin hij regelrecht als gids voor de mensheid wordt aange­merkt. Sommige westerlingen moeten misschien even door deze bloemrijke Indiase stijl heenbijten om vanaf bladzijde 10 te lezen waar het onderzoeksinstituut nu eigenlijk voor staat. De schrijvers stellen terecht dat onderzoekers als Jamuna Prasad, lan Stevenson en Satwant Pasrichta inmiddels zo'n drieduizend gevallen van jonge kinderen met vermoedelijke herinneringen aan vorige levens hebben verzameld, zodat we zo langzamerhand wel uit mogen gaan van reïncarnatie als we­tenschappelijke theorie. Ook al blijft de verzameling van nieuwe, bewijskrachtige gevallen van belang, is de tijd reeds aan­gebroken om onderzoek te verrichten naar de natuurwetten die het verschijnsel reïncarnatie sturen. Het gaat dan om vraag­stukken als de mechanismen achter amnesie en herinnering, de duur van de tussenperiode of de mogelijke rol van karma. Dr. Prasad wil uitgaande van bijzonder sterke, geverifieer­de gevallen van peuters en kleuters met herinneringen aan vo­rige levens, (laten) onderzoeken hoe dergelijke kinderen zich verder ontwikkelen. Uiteraard wordt daarbij ook zoveel moge­lijk informatie verzameld over de persoonlijkheid die een kind in een vorig leven kenmerkte, en de ontwikkeling daarvan in die voorgaande incarnatie. Zo'n studie kan dus alleen goed uit­gevoerd worden bij geverifieerde gevallen met veel psycholo­gische informatie over het vorige leven.

De bundel besluit met enkele - sterk door een klassieke hindoefilosofie bepaalde - beschouwingen van de director Ha­rish Chandra Srivastava over de ziel (jivatman) en karma, een gedicht van Vivekananda, en de samenvatting van een lezing van Jamuna Prasad. Dit boekje kan opgevat worden als een beknopt onder­zoeksprogramma rond de 'werking' van reïncarnatie, herinne­ringen aan vorige levens en persoonlijke evolutie. Het pro­gramma is weliswaar ingebed in veel idiosyncratisch hindoe­ïsme (zowel qua gebruikte terminologie als wat betreft de le­vensbeschouwelijke context), maar dat maakt het voor niet-hindoes nog niet zo maar waardeloos. Het wetenschappelijke reïncarnatieonderzoek is India veel te veel verschuldigd om pi­oniers als Jamuna Prasad de aandacht die hun toekomt te ont­zeggen, louter omdat ze hindoes zijn.

Dr. Shail Kumari Reincarnation and Spiritual Research Institute. Depth Research in Reincarnation. Allahabad (India): Eigen beheer, 2003.

Deze recensie verscheen in Terugkeer van Stichting Merkawah.