Titel

De ervaringen van Joseph Murphy

Geplaatst door

Titus Rivas   (publicatiedatum: 21 December, 2007)

Samenvatting

Joseph Murphy uit Bedford (Texas) had als kind herinneringen aan een spiritueel voorbestaan. Later in zijn leven beleefde hij een bijnadoodervaring. De preëxistentie-ervaringen en de BDE houden verband met elkaar.


Tekst

 
De ervaringen van Joseph Murphy

door Titus Rivas

Samenvatting
Joseph Murphy uit Bedford (Texas) had als kind herinneringen aan een spiritueel voorbestaan. Zijn ervaringen werden echter niet serieus genomen door zijn omgeving. Later in zijn leven beleefde hij een bijnadoodervaring. De preëxistentie-ervaringen en de BDE houden onder meer verband met elkaar doordat Joseph Murphy in beide gevallen toegesproken werd door een hemelse stem. Na de bijnadoodervaringen heeft Murphy twee boeken geschreven om zijn ervaringen met anderen te delen.

Inleiding
In 2006 en 2007 heb ik tientallen keren contact gehad met meneer Joseph Murphy1 uit Bedford (Texas), geboren op 31 januari 1956. De aanleiding voor ons contact bestond uit een aantal Engelstalige samenvattingen van preëxistentie-ervaringen die ik op een site van Michael en Toni Maguire heb gepubliceerd. Joseph Murphy stuurde me veel e-mailtjes over zijn ervaringen en daarnaast ook nog enkele handgeschreven brieven en originele exemplaren van tekeningen. Sindsdien heeft hij twee boeken uitgebracht via het zogeheten publishing on demand systeem.
Joseph Murphy kwam vanaf het begin zeer gedreven op mij over. Hij heeft een uniek verhaal te vertellen en wil dat dan ook zo goed mogelijk doen. Daarnaast vallen mij vooral zijn oprechtheid en eenvoud op. Hij heeft zeker geen sterallures, maar voelt zich wel geroepen om zijn verhaal te delen met anderen. Het gaat Murphy echt om de ervaringen zelf.

Preëxistentie-herinneringen
Joseph Murphy heeft zelf herhaaldelijk zijn verbazing uitgedrukt over zijn eigen ervaringen en benadrukt dat hij nooit verdovende middelen heeft gebruikt.

De herinneringen aan zijn preëxistentie-ervaringen beginnen als volgt. Hij lag op zijn rug en gleed naar voren door een tunnel van licht. In die tunnel herinnerde hij zich dat hij daarvoor al ergens anders geweest was (m.a.w. dat hij daarvoor al bestaan had), maar hij wist niet meer waar. Toen hij zich afvroeg wat hij in de tunnel deed, hoorde hij een warme, liefdevolle en vaderlijke mannenstem die hem toesprak via zijn rechteroor. De stem gaf hem de opdracht: “Ga heen en onderricht anderen over wat je vandaag gezien en gehoord hebt.”
Vervolgens zweefde hij door een verduisterd gebied en kwam ergens in de lucht uit. Hij viel naar beneden en nam een rond grijs gat waar dat zich onder hem geopend had. Hij viel er doorheen. Joseph zag een prachtige heldere hemel boven hem met sneeuwwitte wolken en een bruin gebied links van hem. Uiteindelijk kwam hij op de grond terecht en hij zag een soort verlaten slagveld met ingestorte gebouwen. Temidden van hoog groen gras waren een paar omgevallen zuilen te zien, mogelijk afkomstig van een tempel. Het was net alsof er een strijd had gewoed tussen God en de duivel.
Joseph zag een jongetje voor hem lopen. Het voelde aan alsof het om een broer of zo ging, in elk geval voelde hij belangstelling voor de jongen. Hij liep achter het jongetje aan en probeerde hem om de een of andere reden over te halen om naar hem toe te komen. Joseph voelde zich in een goede 'lichamelijke conditie', maar hij had geen behoefte aan eten of drinken. De jongen keek af en toe achterom maar hij liep wel door. Joseph probeerde geestelijk contact met hem te leggen en hij had de indruk dat de jongen hem begreep ook al schreeuwde hij niet naar hem. Ze liepen door het gras. Joseph boog voorover en legde zijn hand op een van de brokstukken van een zuil. Daarbij struikelde hij over een ander brokstuk en bezeerde zijn linker knie. Maar hij stond weer op en zette zijn achtervolging voort. Uiteindelijk had hij de jongen bijna ingehaald, maar voordat hij bij hem kon komen, passeerden ze een lange rij mensen die een donker gebouw in liepen. Die mensen leken te verdwijnen in het gebouw.
Toen ze de mensenmassa waren gepasseerd, gingen Joseph en de jongen naast elkaar op de grond zitten en keken ze samen naar de menigte. Opeens stond de jongen weer op en hij liep door struikgewas verder terwijl hij zich niet bekommerde om Joseph.
Joseph vroeg zich af of hij de menigte misschien moest volgen door de donkere deur. Maar toen zag hij een 'grote, lange heer' achter de deur. Hij schrok van het geluid van een harde donderstem boven hem en besloot zijn achtervolging van het jongetje toch weer voort te zetten. Hij zag dat de jongen tot zijn knieën verzonken was in een grijzige waas, die nog het meest leek op water. Hij probeerde hem ertoe te bewegen om terug te komen, bang dat hij anders door een gat zou vallen. Maar de jongen verdween helemaal uit het zicht.
Toen was deze scène opeens helemaal voorbij. Zijn hele lichaam was omgeven door bijzonder donkere, gladde tunnel en hij voelde hoe hij daar doorheen gleed. Plotseling voelde hij een enorme hoofdpijn alsof zijn hoofd elk moment kon ontploffen vanwege de druk. Op dat moment rook hij een afschuwelijke sterke zoute urinegeur. Zijn hoofd stak uit de tunnel en hij kon zich niet bewegen. Van het ene moment op het andere bleek Joseph te zijn gekrompen van de lengte van een volwassen man tot het formaat van een baby en was hij volkomen hulpeloos. De overgang was zo snel geweest dat hij geen tijd kreeg om zich te realiseren wat hem was overkomen. Hij gelooft dan ook niet dat hij negen maanden in de buik van zijn moeder heeft gezeten.
Als baby kon hij zelf niet praten, maar hij was zich wel bewust van wat er gezegd werd en heeft allerlei ervaringen van zijn babytijd bewust in zijn geheugen opgeslagen.

Joseph Murphy vertelde voor het eerst over deze herinneringen toen hij ongeveer zeven jaar oud was en dan vooral over de merkwaardige stem die hij had gehoord. Zijn vader schold hem uit en zei: “Als je zoveel van die man houdt, dan moet je hem maar gaan zoeken en bij hem gaan wonen.” Zijn vader raakte later wel geboeid door het verhaal, omdat Joseph in staat bleek om hem allerlei correcte details te vertellen van de tijd dat hij een baby was.
Een predikant van zijn kerk vond dat Joseph zijn mond moest houden en beweerde dat hij misleid werd door de duivel. Hij wou niet eens het hele verhaal aanhoren.

Bijnadoodervaring
In 1980 kreeg Joseph een ernstig ongeluk met een tractor. Als gevolg daarvan beleefde hij een BDE in het ziekenhuis in Yakima. Zijn hele lichaam was zwaar gehavend en een heup was voor drie kwart gebroken. Joseph herinnert zich dat hij buiten bewustzijn raakte en pas een hele tijd later wakker werd. Het was pikkedonker in zijn kamer. Hij voelde zich goed en ging overeind zitten op zijn bed. Toen pas merkte hij dat er iets geks aan de hand was, want hij ging dwars door het laken heen zonder het zelfs maar aan te raken.
Plotseling leek het alsof de hele kamer verlicht werd, alsof de lampen in zijn kamer aangingen. Hij dacht daarom dat het tijd was om op te staan. Meteen bleek hij opeens zijn kleren en schoenen aan te hebben. De deur van de kamer was dicht en Joseph besefte dat hij de kamer wou verlaten. Hij bevond zich opeens met zijn bewustzijn in het midden van zijn buik en merkte dat zijn lichaam bedekt was met lakens. Zijn lichaam was gevoelloos.

Daarop begon het plafond boven hem te ''koken” en hij hield zich met zijn vingers vast aan de rand van zijn bed terwijl hij in een open, draaiende leegte gleed. Hij voelde zich erg bang. Terwijl het gat dicht aan het gaan was probeerde hij weer terug te keren naar de ziekenhuiskamer. Toen zag hij links van hem een gebied dat op een vuurbal leek en hij voelde hoe hij erheen werd getrokken. Hij bad tot God: “Alstublieft, laat me hier niet sterven”.
Joseph hoorde op dat moment dezelfde stem die hij nog kende van zijn herinneringen aan een spiritueel voorbestaan. De stem vertelde hem dat zijn tijd nog niet gekomen was en dat hij een missie had in dit leven. Hij zou pas weten wat die missie precies inhield als het zover was om haar te volbrengen.

Hij keek om zich heen wie dat tegen hem zei. Maar hij zag niemand, alleen een prachtige blauwe hemel boven hem. Rechtsonder waren sneeuwwitte, pluizige wolken te zien. Links daarvan zag hij een gelige of bruine kleur, zoals je die aan het begin van een zonsopgang in Texas kunt bewonderen.
Vervolgens trok iets hem aan zijn voeten en daardoor kwam hij rechtop te staan. Toen dat gebeurd was, viel Joseph opeens snel naar beneden en zijn beide enkels deden een beetje zeer door de val. Hij landde in een soort weiland, groene graslanden. Er was verder niemand te zien. Er was een prachtig groen gebied met bomen eromheen en een heuvel aan de achterkant. Hij zag hoog in de lucht een zon die een helder, wit licht verspreidde en de kleuren waren scherper dan alles wat hij ooit op aarde had gezien.
Vervolgens werd hij een andere richting uit getrokken. Daar zag hij zijn opa en oma van vaders kant. Dit vormde het hoogtepunt van de BDE voor Joseph. Op een goed moment zag hij ook een overgrootvader in een gehavend uniform van de Amerikaanse Burgeroorlog. Hij keek of hij nog meer familieleden kon zien en merkte dat hij helemaal omgeven werd door het heldere, witte licht. Hij kon opeens een erg lange verlichtte tunnel van wit licht zien waar hij doorheen werd getrokken. Er waren 'plekken' in de tunnel waar hij de lucht en de witte wolken doorheen kon zien. Vervolgens zag hij een slagveld tussen Britse troepen en Indianen met een Mohawk-kapsel2 en een familielid van hem te paard. De Britse troepen droegen een uniform dat sterk lijkt op de uniforms van de Britse redcoats uit de tijd van de Britse overheersing. Het slagveld bevond zich volgens Joseph Murphy in het Oosten van de Verenigde Staten. Het paard was bruin met een zwarte vlek op zijn rug en zag er goed verzorgd uit.
Het familielid van Joseph Murphy droeg bruine leren kleding en een hoed met een lange rode veer die over zijn rechterschouder hing met een embleem van gekruiste zwaarden eroverheen die de rand van de hoed en de veer bijeenhield.
Boven dit alles was het donkere silhouet van het hoofd van een koning te zien. Joseph probeerde meer te zien te krijgen van die man. Hij zag dat de koning een kroon met juwelen droeg en lange bakkebaarden had. De juwelen zorgden ervoor dat hij er niet lang naar kon kijken, omdat hij verblind werd door het licht dat er door weerkaatst werd. Het voelde alsof zijn ogen verbrand werden door het licht. Daarom wendde hij zijn blik af.
De beelden van zijn voorouders en de koning intrigeren Joseph sinds zijn BDE nog steeds in hoge mate en hij probeert er een verklaring voor te vinden.
Vervolgens zag hij een soort garagedeur waar hijzelf en honderden andere geesten naartoe stroomden, op een zelfde soort verblindend wit licht af. Hij bereikte een soort grens, een wachtruimte met een hoge witte marmeren omheining waar niemand overheen kon klimmen. Er was ook een klein zwart gebied te zien, maar dat was verboden terrein. Hij zag een man aan wie hij vroeg of er iemand zou komen om hem bij te staan, en de man antwoordde dat dit weldra zou gebeuren. Hij zag er uit als een Arabier of jood uit het Midden-Oosten. De man verdween weer door dwars door de marmeren omheining te lopen. Joseph denkt dat het een engel was of misschien zelfs Jezus Christus.

Daarop kwam hij weer bij bewustzijn in zijn gehavende lichaam, omdat het zijn tijd nog niet was.
De artsen waren stomverbaasd omdat ze verwacht hadden dat hij het niet zou overleven.

Drang
Sinds zijn bijnadoodervaring voelt Joseph Murphy een sterke drang om al zijn ervaringen te delen met anderen. Hij wordt nog maar al te vaak belachelijk gemaakt vanwege zijn herinneringen en hoopt dat dit zal veranderen wanneer er meer aandacht komt voor dit soort ervaringen. Hij verwacht dat mensen een totaal andere levenshouding krijgen als ze zich meer bewust worden van een andere wereld en de 'voorzienigheid' van God.

Boeken van Joseph Murphy
Memoirs of Joseph Murphy. Author House Book Publishing, 2007.
Now go and teach the people. Author House Book Publishing, 2007.

Pre Birth Stories and NDE

Dit artikel werd gepubliceerd in Terugkeer, 18(2), 14-15.

1 Niet te verwarren met de bekende auteur Dr. Joseph Murphy.

2 Indianenstam die vroeger in het gebied leefde dat nu als New York bekend staat. De Mohawks maakten onderdeel uit van het bekende Iroquois-volk.