Waar God woont
Geplaatst door
Titus Rivas (publicatiedatum: 29 June, 2009)
Samenvatting
Kritische recensie van het boek Waar God woont van Melvin Morse door Titus Rivas.
Waar God woont
Recensie: Titus Rivas
De kinderarts Melvin Morse is bepaald geen onbekende op het gebied van het onderzoek naar bijnadoodervaringen. Hij is met name beroemd geworden door zijn belangrijke boek over BDEs onder jonge kinderen, Nader tot het Licht.
In dit nieuwe werk, Waar God woont, gaat Morse in op allerlei vraagstukken op parapsychologisch en spiritueel gebied. Leidraad daarbij is een stokpaardje dat we al uit zijn eerdere geschriften kennen. Volgens de auteur is er een specifiek gebied in de hersenen dat ons in contact zou brengen met het 'universum'. Hij noemt dit gebied, de rechter temporale kwab, de "God Spot" en erkent dat zijn idee zeer controversieel is. Het bizarre aan zijn - vaak erg materialistisch verwoorde - theorie is dat niemand zal ontkennen dat parapsychologische en spirituele ervaringen nu juist wijzen op dimensies van onze geest die de hersenen te boven gaan. Het lijkt er dan ook sterk op dat Morse, zoals wel vaker het geval is onder grenswetenschappers, met name aansluiting zoekt bij de gevestigde natuurwetenschap om zo aan respectabiliteit te winnen. Het risico van zo'n benadering is niet alleen dat men theoretisch in zeer troebel vaarwater komt, maar tevens dat de wetenschappelijkheid van een gebied hier ook extern aan wordt opgehangen. Zodat wanneer men de (voorspelbare) ondeugdelijkheid ervan heeft aangetoond, het hele studieterrein ten onrechte bij het vuilnis lijkt te kunnen worden gezet.
In de eerste hoofdstukken van Waar God woont behandelt de auteur de transformatie die kinderen na hun bijnadoodervaring hebben ondergaan, hoe dit doorwerkt in hun volwassen leven, maar ook wat derden hiervan kunnen leren. Vooral dit laatste valt erg tegen, althans in de banale formulering die Morse eraan geeft. Zo moeten we vooral gezond eten, genoeg bewegen en een gestructureerd leven leiden van hem!
Ook het hoofdstuk getiteld Anatomie van het geheugen voegt niet bijster veel toe aan de literatuur op dit gebied en het is opvallend hoe weinig coherentie de auteur tentoonspreidt in zijn gedachtengoed.
Het hoofdstuk Heeft de ziel een geheugen? over het reïncarnatieonderzoek bevat enkele storende typfouten. Hij noemt Shanti Devi consequent Chanti Devi en cryptomnesie is in het Nederlands gedrukt als cryptoamnesie. Morse beweert bovendien dat lan Stevenson gevallen met moedervlekken als een extra sterk bewijs voor een "universele databank" beschouwt, terwijl Stevenson die juist als overtuigende gevallen van reincarnatie ziet. Toch is dit hoofdstuk interessant vanwege een eigen case van Morse van een vierjarig Amerikaans meisje met herinneringen aan een leven in Afrika, en ook door een verklaring van de bekende skepticus Carl Sagan dat reïncarnatie één van de gebieden is binnen de parapsychologie die serieus onderzoek verdienen
. De volgende hoofdstukken laten steeds ditzelfde patroon zien: een mix van Morse' obsessie met de God Spot, zijn warrige algemene theorievorming, enkele interessante eigen ervaringen, over het algemeen banale raadgevingen en een paar belangrijke verwijzingen.
Al met al is het boek dus niet direct het beste dat ik op dit gebied gelezen heb, maar toch vind ik dat het een plaatsje in de kast verdient van iedereen met een meer dan gemiddelde interesse voor het hele gebied. Melvin Morse heeft zijn sporen verdient met vorig werk, zodat we hem niet zo maar kunnen negeren.
Melvin Morse i.s.m. Paul Perry.
Waar God woont: paranormale wetenschap en hoe onze hersenen in verbinding staan met het universum.
Rijswijk: Uitgeverij Elmar, 2001.
ISBN 90-389-1151-3.
Deze recensie werd gepubliceerd in Terugkeer, 15(1), voorjaar 2004, blz. 28.