Recensie van Miraculous Encounters van Michele A. Livingston
Geplaatst door
Titus Rivas (publicatiedatum: 3 October, 2009)
Samenvatting
Recensie van het boek Miraculous Encounters van Michele A. Livingstone.
Boekbespreking
Michele A. Livingston. Miraculous Encounters: True Stories of Experiences with Angels and Departed Loved Ones. Bloomington: Author House, 2004. ISBN 1-4184-8809-7.
Michele A. Livingston is volgens de achterkaft van haar boek o.a. een bekende kunstenares, genezeres, helderziende en auteur. In dit boek laat zij meer dan 100 mensen aan het woord die haar brieven hebben gestuurd over hun eigen ervaringen met contacten met overledenen en 'engelen', waaronder tijdens een BDE. Zoals gewoonlijk zijn niet alle ervaringen even sterk, maar er zit hoe dan ook interessant materiaal tussen.
Van de 'engelervaringen' valt vooral het geval van het driejarige meisje Angela op, dat zoek raakte tijdens een kampeeruitstapje. Ze werd ongedeerd teruggevonden en vertelde daarbij dat ze een vlinder achterna was gelopen en zo verdwaald was geraakt in het bos. Er was een dame in een witte jurk aan haar verschenen die kon vliegen en zelf ook op een vlinder leek. Ze vroeg Angela haar te volgen naar een plek waar haar vader haar gemakkelijk kon vinden (blz. 16-17).
Kathryn M. beschrijft haar ervaringen rond haar overleden echtgenoot. Een jaar na zijn dood kreeg ze in een droom zijn gezicht te zien dat naar haar glimlachte en zei: 'Kathryn, je bent goed bezig!' De volgende dag vertelde hun zoon nadat hij thuiskwam van school spontaan dat ook hij (onafhankelijk van haar) 's nachts een droom had gehad over zijn vader die naar hem glimlachte en wuifde en zei dat hij goed bezig was (blz. 39-40).
Susan T. droomde een paar weken na de dood van haar tante Joan dat ze zich in de hemel bevond, 'een plaats vol licht zonder vloer of plafond'. Ze zweefde temidden van mooie groene planten en plotseling verscheen haar tante Joan aan haar, gekleed in een lange witte jurk. Ze hield in elke hand een lichtblauwe kaars vast Joan vertelde Susan dat ze de ene kaars aanstak als ze bad voor de mensen die achtergebleven waren op aarde, terwijl Susan zelf de andere moest aansteken om te bidden voor hen die overgegaan zijn. Op dat moment, om 5 uur 's ochtends, werd Susan gewekt met de mededeling dat haar oma net was overleden. Een week later vertelde de moeder van Susan dat haar oudere zus Tante Donna een vreemde ervaring had gehad met haar tienjarige zoon Brian. De nacht tevoren toen ze Brian instopte zei hij: "Mam, zag je Tante Joan in mijn kamer staan?" Hij vertelde zijn moeder dat hij haar daar zag staan, gekleed in een lange witte jurk en met een lichtblauwe kaars in haar hand (blz. 43-44). Charlie H. herinnert zich.een repeteerdroom die hij als kind vaak had en die verband lijkt te houden met preëxistentieherinneringen. Hij bevond zich in een prachtig landschap samen met zijn moeder. Op een gegeven moment kwamen ze bij een afgrond. Er liepen rails over een ravein zonder dat ze gedragen werden door een brug. Beneden was een rivier te zien. Charlie 'voelde' hoe een 'liefdevolle aanwezigheid' hem vroeg of hij dit keer gereed was om de reis te maken en of hij daar wel zeker van was. Charlie knikte en zijn moeder en hij liepen naar beneden, maar op dat moment kwam er een trein op hen af en ze hielden zich liggend vast aan de rails terwijl de trein over hen heen raasde. Kort daarna liepen ze weer verder en hij had het gevoel alsof er een nieuw begin was gemaakt, een nieuw leven. Zijn moeder kreeg voor zijn geboorte verschillende miskramen en een doodgeboren kindje en ze onderging 17 bloedtransfusies bij de bevalling van Charlie. Terwijl een van haar kinderen dood geboren werd, kreeg ze een BDE waarin ze een lange spoorweg afliep. Toen ze bijna het einde had bereikte, zag ze haar vader die nee schudde, zodat ze omdraaide en terugkeerde. Het heeft er alle schijn van dat de treinsymboliek bij zowel moeder als zoon verwijst naar een overgang naar een andere dimensie (blz. 36-37).
Het is mijns inziens erg belangrijk dat al dit soort ervaringen zoveel mogelijk worden gepubliceerd en het zou mooi zijn als derden ze nog vaker grondig documenteerden.
Titus Rivas
Deze recensie werd gepubliceerd in Terugkeer van Stichting Merkawah.