'In mijn vorige leven was ik gevechtspiloot'
Geplaatst door
Titus Rivas (publicatiedatum: 19 November, 2010)
Samenvatting
James Leininger is een Amerikaanse jongen met klassieke verifieerbare herinneringen aan een vorig leven aan gevechtspiloot. De casus komt overeen met het universele patroon van dergelijke gevallen dat ontdekt is door dr. Ian Stevenson.
'In mijn vorige leven was ik gevechtspiloot':
James Leininger: een
Amerikaanse jongen met herinneringen aan een vorig leven als gevechtspiloot
door Titus Rivas en Anny
Dirven
Reïncarnatie wordt in de
westerse wereld vaak nog steeds als een raar oosters verzinsel beschouwd. Als je
er als moderne westerling in gelooft, ben je op zijn minst zweverig of
wereldvreemd. Parapsychologisch gezien moet je deze opvatting eigenlijk al zo'n
80 jaar als achterhaald beschouwen. Zo lang wordt er namelijk al serieus
onderzoek gedaan naar jonge kinderen met spontane uitspraken over herinneringen
aan een vorig leven. En zo lang is ook al duidelijk dat er werkelijk
interessante aanwijzingen voor reïncarnatie zijn. Neem nou James Leininger uit Amerika...
James Madison Leininger werd geboren in 1998 in San Francisco als
zoon van gelovige christelijke ouders. Hij was een gemakkelijke, levenslustige
baby die weinig huilde en zich goed aanpaste aan veranderingen, zoals een
verhuizing naar Lafayette in Louisiana. Zijn favoriete speelgoed bestond uit
vliegtuigjes en hij was dol op een videoband over stuntvliegers. Ook was James
gefascineerd door gevechtsvliegtuigen uit de Tweede Wereldoorlog. Vanaf zijn tweede
begon James te lijden onder vreemde nachtmerries die steeds weer terugkwamen. De
jongen droomde dat hij neerstortte met een brandend vliegtuig. Terwijl hij
sliep, probeerde hij zichzelf schoppend te bevrijden uit de cockpit, en hij
gilde omdat dit niet lukte. Het kostte zijn moeder moeite om hem gerust te
stellen. Hij vertelde haar in kindertaal: 'Airplane crash on fire,
little man can't get out', wat wil zeggen: 'Vliegtuig neerstorten in brand,
kleine man kan er niet uitkomen.'
Zijn hoogopgeleide ouders konden de nachtmerries niet plaatsen. Zij waren zelf niet bijzonder
geïnteresseerd in de luchtvaart en lieten James alleen naar relatief onschuldige
programma's als Spongebob Squarepants en Looney Tunes
kijken. Kort daarop vertelde James zijn ouders dat hij neergeschoten was door 'de Japanners'. Hij wist dat omdat hij een 'grote rode zon' had gezien. Later vertelde de jongen nog dat hij
destijds ook al James had geheten (zijn achternaam wist hij niet meer) en dat
hij in een Corsair had gevlogen. Hij zei dat zijn vliegtuig was
opgestegen van een schip met de naam Natoma. Ook noemde hij een naam van een
vriend: Jack Larsen.
Weer enige tijd later speelde James dat hij piloot was en aanstalte maakte om op te stijgen. Bovendien wees hij ook nog een foto aan van het Japanse eiland Iwo Jima en merkte spontaan op:
'Dat was toen mijn vliegtuig neergeschoten werd.' GI Joe-poppen die de jongen cadeau had gekregen vernoemde hij naar zijn kameraden uit de oorlog: Billy, Leon en Walter. James beweerde zelfs dat zij op hem hadden gewacht toen hij naar de hemel ging. In totaal noemde de jongen rond de 50 verifieerbare details.
Sceptische missie
Zijn moeder Andrea accepteerde al relatief snel dat het verhaal van James verband kon houden met een vorig leven en zij zocht contact met de bekende Amerikaanse auteur Carol Bowman die
haar verder op weg hielp..Zijn vader Bruce Leininger had daarentegen grote moeite met het verhaal van zijn zoon, omdat het niet strookte met zijn christelijke opvattingen. Hij besloot de schijnbare herinneringen een voor een te ontmaskeren als fantasie door grondig research te doen op internet.
Bruce Leininger kwam er via internet al snel achter dat er echt een vliegdekschip 'Natoma' had bestaan en dat het een rol had gespeeld in de oorlog tegen Japan. Bruce had zich voorgenomen om alle uitspraken van James te ontkrachten, maar hijontdekte dat ze allemaal van toepassing bleken op het leven en de dood van ene James Huston Jr. die was neergeschoten tijdens de invasie van Iwo Jima op 3 maart 1945. De vriend Jack Larsen bleek zelfs nog in leven te zijn. Het boek Soul Survivor dat de Leiningers samen met auteur Ken Gross over hun ervaringen schreven, laat
zien hoe geobsedeerd Bruce Leininger bezig was met zijn sceptische missie. Zo probeerde hij bijvoorbeeld aan te tonen dat James Huston nooit in een 'Corsair' had gezeten. Hij stelde weliswaar vast dat Huston niet was neergestort in een 'Corsair', maar moest onder ogen zien dat de piloot wel degelijk in zulke vliegtuigen had gevlogen.
Verzoening
Bruce zocht contact met overlevenden die betrokken waren geweest bij de slag om Iwo Jima. Hoe meer hij uitzocht, des te moeilijker hij om de conclusie heen kon dat zijn zoon James
werkelijk de reïncarnatie van James Huston Jr. moest zijn. Zelfs de namen Billy,
Leon en Walter bleken overeen te komen met de voornamen van kameraden van James.
Namelijk Billy Peeler, Leon Conner en Walter Devlin. Hun haarkleur kwam overeen
met die van de poppen en zij waren alle drie overleden voordat James Huston Jr.
neerstortte met zijn vliegtuig. Bovendien leek James over kennis van vliegtuigen te beschikken die hij niet in dit leven had opgedaan. Hij corrigeerde zijn moeder Andrea bijvoorbeeld toen zij onder een speelgoedvliegtuigje een bom dacht aan te wijzen. Hij vertelde hij haar dat het om een drop-tank (uitgesproken als dwop tank) ging (een externe tank), een term die Andrea nooit eerder had gehoord. Ook kon hij een vliegtuig langslopen alsof hij alle onderdelen controleerde voordat hij zou opstijgen. De ouders van James zochten uiteindelijk ook contact met de zus van James Huston, Anne Baron. Anne Baron raakte ervan overtuigd dat James echt gedetailleerde informatie over haar
overleden broer bezat. Zo wist hij dat haar moeder (tijdens zijn leven als James Huston) een aquarel van haar had gemaakt. Alleen zijzelf wist van het bestaan daarvan af. Bruce Leininger is zoals
gezegd een overtuigd christen – van het conservatieve type ook nog - en hij geloofde tot voor kort zeker niet in reïncarnatie. Daarom stelde hij alles in het werk om aan te tonen dat de uitspraken van zijn zoon op fantasie berustten. Uiteindelijk gaf hij zich echter gewonnen en probeerde hij zijn christelijke geloof te verzoenen met het klaarblijkelijke bestaan van reïncarnatie.
Parallellen
Het boek Soul Survivor zal voor veel westerse lezers de eerste kennismaking zijn met ervaringen die op de realiteit van reïncarnatie wijzen. Het boek zal trouwens komend voorjaar ook in het Nederlands verschijnen bij uitgeverij Ten Have, onder de titel Ik was ooit piloot.
Toch is het goed om te beseffen dat er al zeker tientallen gevallen met een vergelijkbare bewijskracht bestaan. Naast wijlen Ian Stevenson hebben bijvoorbeeld ook de Indiase onderzoekers Kirti Swaroop Rawat en Satwant Pasricha en de IJslandse psycholoog Erlendur Haraldsson erg sterke gevallen gevonden. Bij die casussen gaat het om tientallen specifieke en correcte uitspraken en een sterke identificatie met het vorige leven. Ook in een ander opzicht zijn er duidelijke parallellen te trekken. Een groot aantal kinderen dat zich een vorig leven herinnert heeft het bijvoorbeeld over een plotselinge of gewelddadige dood. Oorlogsherinneringen vormen evenmin een uitzondering. Stevenson heeft bijvoorbeeld gevallen gepubliceerd van kinderen in Myanmar (het voormalige Birma) die herinneringen hebben aan een leven als Japanse soldaat. Ze vereenzelvigen zich vaak met de Japanse cultuur en het Japanse militaire leven.
In de bekende Engelse casus van Carl Edon ging het zelfs om herinneringen aan een
leven als neergeschoten Duitse piloot. Net als James Leininger vertoonde Carl
paranormale kennis over het soldatenleven tijdens de oorlog.
Toeval of bedrog
Parapsychologisch gezien is de casus van James Leininger
erg waardevol. Het vormt namelijk een bevestiging van patronen die we al uit andere onderzoeken naar reïncarnatie kennen en is in die zin dus echt een 'typisch' geval. Tegelijkertijd zijn de uitspraken van James heel grondig geverifieerd door met name zijn sceptische vader Bruce Leininger. Natuurlijk betekent dit zeker niet dat de tegenstanders van 'zweverige' concepten nu opeens allemaal overtuigd zijn. Uiteraard proberen zij nog steeds om het hele verhaal te ontkrachten. Gaat het voorbeeld om toeval, met andere woorden: toevallige
overeenkomsten tussen de uitspraken van James en de historische werkelijkheid?
Dat lijkt bij deze casus met zo'n hoge graad van zekerheid uitgesloten dat alleen iemand die reïncarnatie bij voorbaat uitsluit er nog aan zal willen. Bovendien verklaart het de nachtmerries niet waar James zo erg onder leed. Dan toch boerenbedrog? Dat is het enige alternatief dat in theorie nog over zou blijven, maar er is hoegenaamd geen enkele aanwijzing voor. Vermoedelijk zullen velen zich er toch nog lang in vastbijten, maar erg rationeel kun je zoiets niet noemen.
Tussenperiode
Overigens is dit nog niet hele verhaal. James Leininger had ook nog herinneringen aan periode tussen zijn dood als James Huston en zijn huidige leven. Zoals we al zeiden, wachtten zijn
overleden vrienden Billie, Leon en Walter hem op, voordat James 'naar de hemel
ging' . Zijn herinneringen gaan zelfs nog verder. Toen Bruce zijn zoon een keer spontaan optilde en hem vertelde dat hij zo blij was dat James zijn zoon was, antwoordde de jongen: 'Daarom heb ik je
uitgekozen; ik weet dat je een goede pappa zou zijn.' James vertelde dat hij Bruce en Andrea op Hawaii had gevonden bij een groot roze hotel. Bruce was stomverbaasd omdat ze inderdaad enkele weken voordat Andrea zwanger werd, hadden verbleven in het grote roze Royal Hawaiian Hotel. Bruce was ervan overtuigd dat hij dit nooit verteld had aan zijn zoon. Ook in dit opzicht staat de casus overigens niet alleen. In ons 'geval' dichter bij huis herinnerde een Nederlandse jongen zich bijvoorbeeld een traumatische dood als de Franstalige soldaat Armand op het slagveld. Na zijn dood was hij door engelen naar een prachtige wereld gebracht van waaruit hij na verloop van tijd weer
terug moest keren naar de aarde.
Reïncarnatie biedt volgens ons (Titus Rivas en Anny Dirven) zondermeer de eenvoudigste
parapsychologische verklaring voor dit type gevallen. Helderziende indrukken verklaren bijvoorbeeld niet waarom een kind zich alleen met de lotgevallen van een specifieke overledene zou identificeren. Dit geldt ook voor beïnvloeding door een dolende ziel: het verklaart de emotionele identificatie gewoon niet. De herinneringen aan een tussenperiode passen eveneens het beste bij een
reïncarnatiehypothese. Ze kunnen zeker in het geval van James Leininger niet
wegverklaard worden als het product van kinderlijke fantasie.
Dit artikel werd gepubliceerd in ParaVisie., januari 2010, jaargang 25, blz. 39-40.
Als u zelf ervaringen heeft met uitspraken van kinderen van vorige levens,
kunt u de auteurs benaderen via titusrivas@hotmail.com.
Titus Rivas schreef eerder een minder volledig stuk over de casus van James Leininger voor het tijdschrift Terugkeer, toen hij het boek nog niet had kunnen bemachtigen. Bovenstaand stuk bevat reeds alle informatie en overwegingen uit dat artikel.