Ook dieren hebben een ziel van Jenny Smedley (bespreking)

Geplaatst door

Titus Rivas (publicatiedatum: 8 April, 2013)

Samenvatting

Boekbespreking van Titus Rivas van het boek 'Ook dieren hebben een ziel' van Jenny Smedley.

Tekst

Boekbespreking

Jenny Smedley. Ook dieren hebben een ziel. Deventer: Ankh-Hermes, 2010. ISBN 978-90-202-0398-1.

Veel westerlingen hebben nog steeds moeite met de notie van een onsterfelijke dierlijke ziel. Dat hangt mijns inziens direct samen met het traditionele beeld van de mens als 'kroon van de schepping', het enige wezen dat verlost kan worden door Christus. Dieren hebben weliswaar een eigen ziel, maar dan alleen in de aristotelische betekenis van dat woord; hun psyche is volledig gebonden aan hun lichaam en daarmee ook geheel en al sterfelijk. Uitsluitend in een collectieve zin zou de dierlijke ziel het lichamelijke kunnen ontstijgen. Er is voor dieren in deze visie dus geen individueel voortbestaan na de fysieke dood.
Persoonlijk vind ik dergelijke ideeën over de dierlijke psyche al jaren volkomen achterhaald. In mijn eigen wereldbeeld bestaat er geen essentieel verschil tussen dieren en mensen. We verschillen slechts gradueel van elkaar. Dieren met gevoel (sentience) zijn allemaal onsterfelijke zielen in een sterfelijk lichaam. Binnen zo'n wereldbeeld is de vraag naar parapsychologisch bewijsmateriaal rond het overleven van dieren heel zinvol. Ik vind het dan ook verheugend dat er beetje bij beetje meer boeken over dit thema verschijnen, hoewel het nog steeds een zeer klein segment betreft. De belangrijkste titel blijft voor mij nog steeds Animals and the Afterlife van Kim Sheridan. Maar Ook dieren hebben een ziel van Jenny Smedley voegt zeker iets toe aan de literatuur op dit gebied.
Jenny Smedley is ervan overtuigd is dat ze feeling heeft met dieren en telepathisch met hen kan communiceren. Ze geeft daar enkele voorbeelden van, en heeft tevens veel ervaringen van anderen in haar werk opgenomen. Haar theorievorming is helaas niet erg coherent; een soort merkwaardige mix van traditioneel westers denken over dieren en het besef dat ook dieren er na de dood nog zijn.
Hoe dan ook komen er zeker mooie casussen in haar publicatie voor die wijzen op een dierlijk voortbestaan. Er is bijvoorbeeld een verhaal van ene Grace Knightly die in een droom een empathische BDE lijkt te hebben met haar overleden hond Jericho: “Ik zag een soort poort, een opening omgeven door een kroon van wit licht. Het witte licht week terug in een tunnel, waar het steeds zwakker werd. […] Er verscheen een gedaante verderop in de tunnel. Terwijl die dichterbij kwam zag ik dat het een vrouw was. Toen richtte mijn aandacht zich weer op de auto omdat ik een portier open hoorde gaan. Zichtbaar, omgeven door onaards wit licht... was daar Jericho! Hij zat zoals altijd op de stoel van de passagier, alleen straalde hij nu.” De vrouw blijkt de moeder van Grace te zijn die haar dochter vraagt om de overleden Jericho naar haar toe te sturen, omdat zijn tijd gekomen is. Haar moeder wil namelijk voorkomen dat Jericho “op de aarde blijft hangen”.
Zo behandelt Smedley ook aanwijzingen voor reïncarnatie, geestverschijningen en contact na de dood. Karen Jones lijkt bijvoorbeeld gevolgd te worden door een onbekend poedeltje, terwijl ze op weg is naar een feest. Daar aangekomen blijkt het poedeltje exact overeen te komen met het kort tevoren overreden hondje van de gastvrouw. Het dier is opeens nergens meer te bekennen. Een vergelijkbare ervaring overkwam het vijfjarige dochtertje van Rachael Donar-Nix. Dit dochtertje kwam gealarmeerd naar haar moeder gelopen, omdat ze Floyd recht door de muur naar de wasruimte had zien lopen. Het meisje had gezien dat de kat “dwars door de wasmachine erin was gesprongen” (sic). Ze was bang dat Floyd mee gewassen zou worden en gewond zou raken. Rachael realiseerde zich toen plotseling dat ze de kat al de hele dag niet gezien had. Ze gingen hem samen zoeken en vonden Floyds lijkje langs de kant van de weg.
Dit soort ervaringen zijn verre van uniek en ze zijn moeilijk te plaatsen wanneer individuele dieren werkelijk alleen maar een soort tijdelijke manifestaties van een onpersoonlijke collectieve ziel zijn.

Titus Rivas

Contact: titusrivas@hotmail.com.

Deze recensie verscheen in Terugkeer 24(1) en tegelijkertijd in Levenslicht nr. 34, voorjaar 2013, blz. 26.