Preëxistentie-herinneringen van Nora
Geplaatst door
Titus Rivas (publicatiedatum: 30 April, 2013)
Samenvatting
Eind 2008 werd Titus Rivas per mail benaderd door een vrouw die hem vertelde dat ze herinneringen had aan een voorbestaan voor haar aardse leven.
Preëxistentie-herinneringen van Nora
door Titus Rivas
Eind 2008 werd ik per mail benaderd door een vrouw van wie ik hier alleen haar voornaam Nora zal noemen. Ze vertelde me dat ze herinneringen had aan een bestaan dat voorafging aan haar aardse leven. Om de een of andere reden raakte de mail in kwestie zoek. Pas in januari 2012 kwam het bericht weer boven water en ik besloot alsnog contact met haar op te nemen. Nora reageerde begripvol en stelde voor haar verhaal aan te vullen door middel van een telefonisch vraaggesprek. Op basis van de informatie die ik van Nora kreeg, vat ik haar herinneringen als volgt samen:
“Op een dag bevond ik me als kind van een jaar of twee, drie in de lange gang van het huis van mijn ouders. Ik was een ondernemend en druk kind dat veel alleen speelde. Ik was nog heel klein, omdat ik op mijn tenen moest staan om een deur te openen. Halverwege de gang raakte ik even de muur van de gang aan en op dat moment, wist ik dat het [deze fysieke wereld] niet echt was. Er was een volkomen begrip, op een volwassen manier. Heel even, heel duidelijk: 'Dit alles is niet echt!'
Ik liep vervolgens naar de voordeur en kreeg die met moeite open. Ik zag een paard en wagen voorbijkomen en mensen fietsen. Ik dacht: “Als zij denken dat het waar [d.w.z. echt] is, dan moet het wel waar zijn.” Een verklaring voor die gedachte kan zijn dat mij al was bijgebracht dat grote mensen altijd gelijk hebben.
Ik had als kind herinneringen aan een andere bewustzijnstoestand die aansloten bij mijn besef dat deze wereld onwerkelijk was. Overigens heb ik die herinneringen nog steeds.
Ik bevond me in een fluwelen donkerte, samen met veel anderen. Ik voelde onvoorstelbare vreugde om er te zijn. Ik kan me geen lichaam herinneren, alleen een vrij, oneindig bewustzijn.
Er was iemand bij ons die ons 'ergens' naartoe bracht, op vrijwillige basis. Ik kreeg de plaats te zien waar ik geboren zou worden, een schitterend dorpje. Veel later zou ik wat ik toen zag herkennen op een luchtfoto van mijn geboortedorp.
Mijn hele leven heb ik heimwee gevoeld naar die toestand en dat is nog steeds zo. Ik heb geen herinneringen aan vorige levens of andere ouders. Ik wist dat ik uit een werkelijkheid kwam die ik de 'vrije ruimte' noem. Ik beschouw het fysieke heelal als een illusie. In mijn visie zijn we bewuste energie die uit de vrije ruimte komen.
Verder heb ik ook wel eens telepathische ervaringen gehad en kan ik intuïtief inschatten hoe iemand in elkaar steekt.
Als kind wist ik ook dat mijn ouders en ik elkaars 'gelijken' waren. Gelijken waarin? Dat is voor mij ook een vraag. Ik heb mijn kinderen ook in die geest grootgebracht, vanuit de gedachte dat ze mijn gelijken zijn. En tot mijn grote vreugde zien zij hun eigen kinderen ook als gelijken. Al mijn kleinkinderen noemen me bij mijn voornaam Nora.
Overigens heb ik niets met New Age-toestanden zoals channeling Ik ben over het algemeen heel nuchter en kritisch en zie bijna-doodervaringen of ervaringen met geestverschijningen bijvoorbeeld als het gevolg van hersenprocessen. Daarin ga ik dus niet mee met New Age en dergelijke.”
Volgens Nora staan haar herinneringen niet op zichzelf. Ze ontdekte dat Vincent (Vince) B., een van de voormalige kinderen die deelnamen aan de VPRO-documentaire Binnenstebuiten * vergelijkbare preëxistentie-herinneringen had.
* Titus Rivas en Anny Dirven. Vincent, Karim en Danny. Athanasia Producties, 2007.
Dit artikel werd gepubliceerd in Terugkeer 23(2), zomer 2012, blz. 12.
Contact: titusrivas@hotmail.com