Kern van de lezing van Gerritsma en Rivas op Open Dag van Stichting Weerklank
Geplaatst door
Titus Rivas (publicatiedatum: 6 May, 2013)
Samenvatting
Auteur en ervaringsdeskundige Tilly Gerritsma vond theoretisch psycholoog, filosoof en parapsychologisch onderzoeker drs. Rivas bereid haar te helpen in het ordenen van haar ervaringen en inzichten voor het boek Gek Genoeg Gewoon.
Kern van de lezing van Titus Rivas op de Open Dag van Weerklank
Auteur en ervaringsdeskundige Tilly Gerritsma vond theoretisch psycholoog, filosoof en parapsychologisch onderzoeker drs. Rivas bereid haar te helpen in het ordenen van haar ervaringen en inzichten voor het boek Gek Genoeg Gewoon. Tilly Gerritsma heeft deelgenomen aan de expertgroep van stemmenhoorders, een onderzoek van het RIAGG Maastricht in samenwerking met Stichting Weerklank, onder leiding van Dick Corstens, Sandra Escher en Marius Romme, waarvan onlangs her eindverslag in boekvorm is verschenen. Titus Rivas schreef ook een inleiding op haar verhaal alsmede een algemeen overzicht van de theorievorming op het gebied van hallucinaties en aan verwante onderwerpen.
Het is van groot belang te beseffen dat zogeheten psychotische verschijnselen zoals het horen van stemmen en andere 'hallucinaties' op zichzelf nog niet wijzen op een psychiatrische
aandoening. Ze komen namelijk ook voor onder een groot deel van de 'normale' bevolking, zoals blijkt uit het zogeheten Nemesis-onderzoek, uitgevoerd door het Trimbos lnstituut.
Waar komen stemmen vandaan? Er blijken veel verschillende antwoorden op deze vraag te zijn geformuleerd, die samenhangen met diverse wetenschappelijke en filosofische scholen en stromingen.
Uitgaande van de realiteit van parapsychologische verschijnselen kunnen stemmen bijvoorbeeld 'paranormale' informatie bevatten, dat wil zeggen dat ze overeen kunnen komen met de werkelijkheid zonder dat ze berusten op normale zintuiglijke indrukken.
Je kunt dit vergelijken met dromen: de beelden en geluiden die je tegen kunt komen in een droom kunnen berusten op normale indrukken en herinneringen, maar ook op telepathie of helderziendheid. Er is inmiddels genoeg bewijsmateriaal voor het voorkomen van buitenzintuiglijke indrukken en het bestaan van paragnosten (helderzienden of paranormaal gevoelige mensen). Cardioloog Pim van Lommel wijst in zijn recente boek Eindeloos Bewustzijn op gegevens over bijna-doodervaringen die bewijzen dat het bewustzijn niet
samenvalt met het brein.
De manier waarop iemand met paranormale indrukken wil omgaan heeft alles te maken met zijn of haar persoonlijkheid en doelstellingen in het leven. Tilly Gerritsma bijvoorbeeld heeft meer dan eens stemmen gehoord die haar paranormale informatie doorgaven over haar omgeving. Dit heeft in een bepaalde fase zijn functie gehad, maar het past niet bij haar persoonlijkheid om hier ook verder nog veel mee te doen. Ze heeft namelijk andere doelstellingen in haar leven en voelt zich ook niet voldoende aangetrokken tot bijvoorbeeld het geven van paragnostische of mediamieke consulten om hierin door te gaan. Bij het geven van adviezen aan mensen met een paranormale begaafdheid is het dus goed om de eigen wensen van die persoon centraal te stellen en geen dingen in te vullen wat betreft de manier waarop men met de eigen gave zou moeten omgaan.
Als je bovengenoemde vergelijking met dromen zinvol vindt, dan zul je ook verwachten dat veel stemmen en andere ‘hallucinaties‘ berusten op boodschappen uit de eigen geest of ziel. Er zijn specifiek psychologische wetmatigheden die niet zomaar samenvallen met fysiologische mechanismen van het brein. Je kunt stemmen zo bijvoorbeeld wel onderdrukken met medicatie, maar de psychologische boodschap ervan blijft daarbij buiten beeld. Dit inzicht komt overeen met de visie van de bekende onderzoekers en auteurs Marius Romme en Sandra Escher.
Een belangrijk verschil tussen hun sociaalpsychiatrische benadering en bijvoorbeeld de gangbare benadering binnen de GGZ, is dat ze het bestaan van schizofrenie in twijfel trekken. De sociale psychiatrie richt zich vooral op de psychologische ontwikkeling en op het leren hanteren van stemmen. Er wordt in de gangbare psychiatrie te weinig uit gegaan van de levensgeschiedenis en emotionele gebeurtenissen bij psychische problemen.
Therapeuten kunnen samen met de cliënt zelf op zoek gaan naar de betekenis van de niet-zintuiglijke indrukken, naar hun boodschap. Het is zaak dat mensen zelf met hun stemmen e.d. leren omgaan. Het voornaamste verschil tussen ‘patiënten' en 'niet-patiënten' lijkt te zijn dat de laatste meer grip op hun leven hebben en zich niet zo machteloos gemaakt voelen, maar ook dat ze vaker positieve stemmen horen en positiever in het leven staan.
Na de inleidende gedeelten van Titus Rivas bespreekt Tilly Gerritsma uitvoerig haar persoonlijke ontwikkelingsgang en de verschillende fasen die ze heeft doorgemaakt. Het gaat in de woorden van Romme en Escher eerst om een Fase van verwarring, die lang of heel kort kan duren. Dan is er een zogeheten Organisatiefase, waarin een relatie met de stemmen ontwikkeld wordt, door ernaar te luisteren en de boodschap ervan te achterhalen. Tijdens de organisatiefase leren mensen vaak ook beter omgaan met zaken als boosheid, verdriet en verlies. En tot slot is er een Stabilisatiefase, waarin men een evenwicht bereikt en de boodschap van de stemmen heeft geaccepteerd en het leven weer wat breder wordt gezien. Er is dan méér dan alleen de stemmen. Een stem kan vanuit de optiek van Tilly Gerritsma meerdere 'gevoelswaarden' vertegenwoordigen.
Ze beschrijft dit proces en de manier waarop het samenhangt met haar levensloop. Ze leerde onder andere problemen aanvaarden, verwerken en loslaten.
De auteurs hebben gekozen voor de titel Gek Genoeg Gewoon om aan te geven hoe dicht deze begrippen bij elkaar kunnen liggen. Tilly Gerritsma laat ook zien hoe ze geestelijk gegroeid is door haar proces en wil anderen duidelijk maken hoe dit kan gaan. Ze ziet dit als een van haar persoonlijke missies in dit leven. Een citaat van Gerritsma uit het boek zelf:
'In de verwarringsfase leerde ik met behulp van de positieve stern om te gaan met hetgeen ik doorkreeg, zag, voelde, hoorde, kortom wat ik ervaarde. En dit had grotendeels te maken met de aardse realiteit, met de problemen die er op dat moment in mijn emotionele gevoelswereld speelden. Ik ben een convenant aangegaan, een soort partnership Waarin we beide wat te vertellen hebben. Ik beslis of ik iets doe met wat ik doorkrijg, hoor, zie of voel. lk beslis of ik het de moeite waard vind, of ik er iets mee moet of wil doen, of dat ik ernaar luister en hier verder niets mee wil doen.'Als je nooit naar niemand luistert houdt hij vanzelf wel op met praten', dacht ik en bij mij werkte deze methode omdat ik de deur kon sluiten. Ik stelde me in op rust, op stilte, op niets, of op een omgeving waarbij ik me prettig voelde. Ik visualiseerde een muur (koepel, een ronde kring of iets dergelijks) om me heen die doordrenkt was van licht en liefde en waar geen mens, geen stem, meer doorheen kon gaan. Een andere mogelijkheid was dat ik alles wat ik hoorde, waar ik niets mee kon of waar ik niets mee had, door me heen liet stromen. Ik luister er even naar (als waarnemer, achter of in mijn eigen gecreëerde wereld: scherm, wolk, cocon e.d.) zonder er in mee te gaan. Ik loop er dus niet voor weg, maar ben wel bij machte om het aan me voorbij te laten gaan. In het begin wilde ik alles weten, maar ik merkte dat ik dit niet aankon en dat het uiteraard ook niet de bedoeling is van het spel dat leven heet.'
Ook zegt ze:
'Voor mij heeft stemmen horen te maken met de allergrootste tegenstellingen in onze beleving: liefde en angst. Wordt men bezield vanuit de liefde, dan noemt men dat vaak inspiratie. Inspiratie kan echter ook van de onbewuste oftewel negatieve zijde komen en kent talloze gradaties. En zelfs van twee kanten tegelijk, waarbij de vraag rijst welk doel op dat moment het belangrijkst was. Voorbeeld: een man wordt bezield om een bepaald traject op te zetten dat ten goede komt aan de mensheid. Dit is een enorm succes. Tegelijkertijd lijdt zijn gezin onder zijn gedrag omdat hij dat op de tweede plaats stelt. Het escaleert thuis en hier vormen zich talloze problemen. Bezieling kan dus vanuit allerlei achtergronden bestaan en heeft te maken met het bewustzijnskader waarop de mens op dat moment is ingesteld. Of de bezieling door de persoon in kwestie en zijn omgeving wordt gezien als positief of negatief, heeft te maken met het referentiekader waaruit ieder mens reageert.'
Dit artikel werd gepubliceerd in Klankspiegel van Stichting Weerklank, jaargang 19, nr. 1, maart 2008, blz. 19-20.
Contact: titusrivas@hotmail.com