The Last Frontier van Julia Assante (recensie)
Geplaatst door
Titus Rivas (publicatiedatum: 26 July, 2013)
Samenvatting
Boekbespreking door Titus Rivas van 'The Last Frontier: Exploring the Afterlife and Transforming Our Fear of Death' van Julia Assante.
Boekbespreking
Julia Assante. The Last Frontier: Exploring the Afterlife and Transforming Our Fear of Death. Novato: New World Library, 2012. ISBN 978-1-60868-160-0.
De insteek van The Last Frontier van dr. Julia Assante is zonder meer positief te noemen. Ze wijst op het aanzienlijke bewijsmateriaal voor de stelling dat ons bewustzijn non-lokaal is en de dood overleeft en op het belang daarvan voor de manier waarop we in het leven staan en het soort maatschappij dat daaruit voort zou kunnen komen. Ze heeft volkomen gelijk dat het bewijsmateriaal voor een voortbestaan sterker staat dan ooit tevoren en dat steeds meer mensen daarvan doordrongen lijken te worden. Ze behandelt achtereenvolgens het bewijsmateriaal voor BDE's, communicatie met overledenen en reïncarnatie en sluit af met een handleiding voor het leggen van contact. In dit opzicht heb ik niets op dit boek aan te merken, hoewel ze zich af en toe vergist in de presentatie van feiten. Bijvoorbeeld waar ze stelt dat onderzoek in Azië zou hebben uitgewezen dat 77% van de kinderen uit landen waarin men in reïncarnatie gelooft bewuste herinneringen aan vorige levens zou hebben! Ik weet niet waar ze dit vandaan heeft, maar het is volkomen onjuist. Ook haar opvattingen over spookverschijnselen zijn op zijn minst merkwaardig te noemen.
Mijn overwegend positieve oordeel geldt niet voor het algemenere wereldbeeld van Assante. Dit kenmerkt zich door (volgens mij) onhoudbare concepten als 'overzielen' en parallelle reïncarnatie.
Verder wijst ze alle vormen van dualisme af, inclusief elke tegenstelling tussen goed en slecht. Als ik me niet vergis, werd dit in de rooms-katholieke traditie vroeger gezien als een bij uitstek duivelse stellingname. Nu ben ik allang geen lid meer van de Kerk, maar in dit geval heeft het katholicisme toch wel een punt. Veel officiële normen van het Vaticaan zijn bijzonder benepen, maar dat kun je alleen kwalijk vinden als je erkent dat onderscheiden in de waarde van dingen hoe dan ook meer zijn dan een illusie of projectie. Het gaat echt mis als mensen zoals Assante en andere populaire auteurs in de New Age-hoek zich tegen alle normen überhaupt keren, soms onder de vlag van een soort verwesterde Advaita Vedanta-leer. Niet alleen betekent dit dat je geen ethisch onderscheid meer kunt maken tussen bijvoorbeeld genocide en mensenrechten, het leidt uiteindelijk tot een totale ontwaarding van het leven, tot nihilisme dus. Onderscheiden in ethische en axiologische zin vormen volgens mij met andere woorden een logische voorwaarde voor een zinvol bestaan. Het is niet allemaal 'om het even'. Alleen een dualisme in de zin van een absolute, onveranderlijke indeling van mensen in 'bokken en schapen' is kwalijk, maar dat is niet hetzelfde als het tegenover elkaar zetten van goede en slechte (of: betere en minder goede) handelingen, tradities, attitudes of situaties.
Assante benadrukt overigens telkens weer het belang van onvoorwaardelijke liefde terwijl het waarderen daarvan haar eigen anti-dualisme ontkracht! Dat geldt eigenlijk voor iedereen die de non-dualiteit predikt; want als niets er echt toe doet, geldt dat natuurlijk ook voor zoiets als de waarheid, inclusief de waarheid van de eigen leer. Hopelijk krijgt Assantes non-dualiteit niet te veel bijval, en is men vooral enthousiast over haar betoog rond een voortbestaan.
Titus Rivas
Deze recensie werd geplaatst in Terugkeer 24(2), blz. 28, zomer 2013.
Contact: titusrivas@hotmail.com