De Marrense kerkmoord van Sylvia Lucia
Geplaatst door
Titus Rivas (publicatiedatum: 29 April, 2016)
Samenvatting
Recensie van De Marrense kerkmoord van Sylvia Lucia, door Titus Rivas.
Boekbespreking
Sylvia Lucia. De Marrense kerkmoord. Leeuwarden: Elikser, 2014. ISBN 9-789089-546845.
De bekende auteur Sylvia Lucia schreef eerst een drietal non-fictie boeken over haar eigen paranormale en spirituele ervaringen. Later verscheen er een kinderboek van haar hand, waarin een 'spook' meehelpt met het opsporen van dieven. Haar nieuwste titel De Marrense kerkmoord is verwant aan die eerdere werken. Net als het kinderboek bevat het een spannend, vlot leesbaar detectiveverhaal, hoewel het in dit geval om een 'coldcase'-zaak van een dubbele moord gaat. Bovendien komt er een nabij-de-doodervaring in voor die inhoudelijk doet denken aan haar autobiografische boeken.
Het is verleidelijk om hier de verrassende oplossing van de cold case te onthullen, maar daar zou ik waarschijnlijk niemand een dienst mee bewijzen. Laat ik volstaan met de opmerking dat het boek volgens mij zeker verfilmd zou kunnen worden als een Nederlandse krimi. Over de NDE kan ik wel iets meer zeggen. Hoofdpersoon Steffi (die in diverse opzichten doet denken aan de auteur) beleeft haar nabij-de-doodervaring na een aanrijding door een vrachtwagen. Ze treedt uit haar lichaam en wordt verwelkomd door een geestelijk wezen dat ze Otis mag noemen.
Steffi bevindt zich nu in een prachtige, warme en vredige wereld. Otis legt haar uit dat 'ze' – wezens zoals hij – er alles aan hebben gedaan om te zorgen dat er niet nog meer lichamelijke schade zou ontstaan, maar dat de kans groot blijft dat ze zal overlijden. Uiteindelijk blijkt ze het ongeval toch te overleven, maar eerst krijgt ze nog, als een soort Scrooge, te zien dat er een “gemiste kans” in haar leven is geweest. Ze krijgt als alleenstaande vrouw een visioen over een bestaand huis waarin ze samenleeft met een man en kinderen.
Na de NDE blijkt Steffi veel sensitiever te zijn geworden en gevoelens van anderen gemakkelijker op te pikken. Dit gaat gepaard met een groot invoelingsvermogen en een toegenomen mededogen, ook tegenover misdadigers.
Het visioen blijkt aan het einde van het boek gerelateerd te zijn aan een concrete woning en veranderde leefsituatie die gedeeltelijk overeenkomen met de “gemiste kans”. Alleen de kinderen ontbreken, waarschijnlijk omdat Steffi inmiddels al in de veertig is.
Rond het moment van de ontknoping komt Otis weer terug, dit keer als redder in de nood. Hij wijst Steffi op acuut levensgevaar en geeft haar instructies om daaraan te ontkomen.
Door het nog steeds wijdverbreide taboe op het praten over NDE's is Steffi erg terughoudend in het delen van haar ervaring, hoewel enkele mensen in haar naaste omgeving daar wel degelijk voor open blijken te staan. Een van hen heeft zelfs een moeder die ook zo'n ervaring heeft gehad.
Titus Rivas
Waardering – 5 sterren.
Deze recensie werd geplaatst in Terugkeer, 27(1), voorjaar 2016, blz. 31-32.
Contact: titusrivas@hotmail.com