Stop Worrying! There Probably Is An Afterlife (Recensie)
Geplaatst door
Titus Rivas (publicatiedatum: 1 May, 2016)
Samenvatting
Recensie van "Stop Worrying! There Probably Is An Afterlife" van Greg Taylor.
Boekbespreking
Greg Taylor. Stop worrying!There Probably Is An Afterlife. Brisbane: Daily Grail Publishing, 2013. ISN 978-0987422439.
Greg Taylor is de eigenaar en webmaster van de alternatieve website The Daily Grail (www.dailygrail.com) en redacteur van de serie Darklore op het gebied van zogeheten Forteaanse gebeurtenissen. Hij besloot het boek Stop worrying! te schrijven op basis van gesprekken met zijn dementerende vader over een hiernamaals. Zoals de titel al aangeeft, is Taylor ervan overtuigd dat er hoogstwaarschijnlijk een voortbestaan is. Hij vindt het echter belangrijk dat zijn lezers hun eigen conclusies trekken op basis van het verzamelde bewijsmateriaal op dit terrein. Wat daarbij vooral opvalt is dat de onderwerpen die hij bespreekt allemaal grondig aan bod komen. Tegelijkertijd wordt het reïncarnatieonderzoek onder jonge kinderen weliswaar even vermeld, maar verder volledig genegeerd. Dit is wel merkwaardig omdat onderzoekers het er over het algemeen over eens zijn dat dit type onderzoek resultaten heeft opgeleverd die tot het beste bewijsmateriaal voor een voortbestaan behoren.
In hoofdstuk 1 gaat de auteur uitvoerig in op sterfbedvisioenen, van de laatste woorden van Steve Jobs en het onderzoek van Haraldsson en Osis tot shared death experiences en terminale helderheid. Bovendien staat hij stil bij 'toevalligheden' en dromen rond het moment van overlijden. Taylor verwerpt toeval als aannemelijk verklaren van dit soort ervaringen en benadrukt het belang van een persoonlijke betrokkenheid wanneer je ze wilt bestuderen.
Hoofdstuk 2 biedt een uitstekend overzicht van nabij-de-doodervaringen. Hij wijst op vroege ervaringen uit de oudheid en in Tibet en bespreekt paranormale casussen zoals Al Sullivan, de man met het gebit en Pam Reynolds. Uiteraard komt ook de AWARE study aan bod. Interessant genoeg vermeldt Taylor ook vergelijkingen van o.a. Robert Crookall tussen NDE's en verhalen van onlangs gestorven geesten bij seances.
In hoofdstuk 3 gaat hij door op het onderwerp communicatie met overledenen. Ook hiervan biedt hij een compleet beeld, beginnend met het ster-medium Mrs. Piper tot hedendaags onderzoek van bijvoorbeeld Julie Beischel en Gary Schwartz. Hij is zich bewust van normale verklaringen voor veel verschijnselen en van de zogeheten Super-psi hypothese. Volgens die hypothese berust paranormale informatie bij seances altijd op helderziendheid en telepathie van het medium zelf. Taylor vindt haar minder aannemelijk dan de hypothese van een voortbestaan en vraagt zich af waarom mensen zich eigenlijk in allerlei bochten wringen om maar niet in een hiernamaals te hoeven geloven.
In hoofdstuk 4 plaatst hij het bewijsmateriaal ten gunste van een voortbestaan in een breder kader. Hij benadrukt dat de verstoring van het mentale functioneren door bijvoorbeeld hersenziekten geen bewijs is dat de geest wordt voortgebracht door het brein. Er is immers het concurrerende transmissiemodel waarbinnen het brein slechts invloed heeft op geestelijke processen. Dit model kan alle data waar materialisten mee schermen prima verklaren en daarnaast ook verschijnselen waar het materialisme geen raad mee weet. De auteur brengt het model in verband met recente theorievorming van onder meer Stapp en Hameroff. Verder is hij er zich van bewust dat een voortbestaan op verschillende manieren uitgewerkt kan worden.
In het laatste hoofdstuk getiteld Memento Mori (Gedenk te sterven) komen we te weten dat Taylor zelf geen opvallende paranormale ervaringen heeft gehad. Hij is bijvoorbeeld een keer ternauwernood aan de dood ontsnapt, maar zonder daarbij een NDE te hebben gekregen. Wel hebben familieleden van hem van alles meegemaakt en heeft hij talloze ingezonden brieven gelezen. Opnieuw benadrukt de auteur dat men moet zoeken naar de meest aannemelijke interpretatie van gegevens in plaats van te wachten op absolute zekerheid. Hij spoort zijn lezers hoe dan ook intens te leven en lief te hebben. Op zich heeft hij daar zeker gelijk in, maar in het licht van al het besproken bewijsmateriaal heb ik dit hoofdstuk toch een beetje als open deur en anti-climax ervaren.
Titus Rivas
Waardering – 4 sterren
Deze bespreking werd gepubliceerd in Terugkeer 26(4), winter 2015-2016, blz. 31-32.
Contact: titusrivas@hotmail.com