Titel

Wonderbaarlijke paranormale genezingen

Geplaatst door

Titus Rivas   (publicatiedatum: 9 May, 2016)

Samenvatting

Onverklaarde medische wonderen als manifestatie van de kracht van de geest.


Tekst


Wonderbaarlijke paranormale genezingen

door Titus Rivas en Anny Dirven

Patiënten die lang hebben moeten lijden onder een akelige ziekte of handicap beleven een genezing eigenlijk altijd als een soort wonder. Dat komt omdat ze zich naarmate de aandoening langer duurde, zo goed en zo kwaad als het ging hebben moeten aanpassen aan hun situatie. Als we het in parapsychologische zin over wonderbaarlijke genezingen hebben, bedoelen we echter iets anders. Het gaat om medische wonderen, dat wil zeggen gevallen die ook in de ogen van de reguliere westerse geneeskunde onverklaarbaar zijn. Parapsychologisch gezien kun je alleen bekwame artsen (d.w.z. Specialisten) een oordeel over de wonderbaarlijkheid van een genezing laten vellen.

Spontaan herstel
In de Engelstalige literatuur over medische wonderen is vaak sprake van het begrip 'spontaneous remission'. Het gaat daarbij om een ziekte die als het ware vanzelf weer over gaat. Het lichaam kan in zo'n geval de aandoening zonder specifieke hulp van buitenaf overwinnen. Naarmate de ziekte ernstiger is, zal dit ook eerder overkomen als een medisch wonder, maar dat is dus niet terecht. Van spontaan herstel kan altijd sprake zijn wanneer een ziekte 'vanzelf' weer over kan gaan. Bij griep of kinderziektes is spontaan herstel bijvoorbeeld heel gewoon.
Hoe dan ook moet je eerst deze mogelijkheid uitsluiten alvorens te mogen spreken van een wonderbaarlijke genezing. In nogal wat gevallen is dat moeilijk, omdat reguliere artsen een spontaan herstel bijna altijd aannemelijker zullen vinden dan een echt medisch wonder. Maar er zijn wel ziektes en aandoeningen waarbij een natuurlijk herstel bij voorbaat ondenkbaar is. Bijvoorbeeld omdat er hele organen zijn aangetast of ontbreken. Mensen zijn nu eenmaal geen salamanders die hun afgebroken staart weer kunnen laten aangroeien. Dus als er vergelijkbare dingen optreden in een mensenlichaam mogen we er gerust van uitgaan dat dit niet te verklaren valt door onbekende lichamelijke processen.
Nogmaals, alleen deskundigen kunnen hier zinnige dingen over zeggen. Wij hebben zelf bijvoorbeeld al eens een bewering van een paranormale genezing nader onderzocht en daarbij bleek dat die genezing volgens de behandelende arts zelf helemaal niet wonderbaarlijk was.

Psychosomatische klachten
Een volgende categorie die niet in aanmerking komt voor de benaming 'wonderbaarlijke genezing' betreft het verhelpen van psychosomatische klachten. Veel pijn en lichamelijk ongemak heeft geen somatische oorsprong, maar komt voort uit spanning, stress of verdriet. Doordat mensen vaak niet goed beseffen dat ze gebukt gaan onder emotionele problemen of overwerkt zijn, denken ze nog wel eens dat hun klachten hoe dan ook een lichamelijke oorsprong hebben. Ze kunnen zelfs boos worden als artsen hen voor hun gevoel niet serieus genoeg nemen. Natuurlijk kan dit wel eens meespelen, maar vaker is er een misverstand in het spel, doordat de patiënten denkt dat psychosomatische klachten ingebeelde klachten zijn of berusten op aanstellerij. In werkelijkheid kunnen mensen evenveel last hebben van psychosomatische aandoeningen als van zuiver lichamelijke ziektes.
Wanneer een alternatieve genezer de psychosomatische pijn en ongemak wegneemt, kan dit ten onrechte als een wonder worden beleefd. Het is namelijk voldoende als de genezer de psychologische problemen op het spoor komt en meewerkt aan een oplossing ervan. Op zich is het al wonderlijk genoeg als dit lukt, maar dit verschijnsel hoort nu eenmaal echt niet thuis in de categorie wonderbaarlijke paranormale genezingen.
Sommige lichamelijke klachten berusten op een zogeheten conversiestoornis, waarbij psychische problemen zelf worden omgezet in een lichamelijk ziektebeeld en allerlei vormen van functieverlies lijken op te treden. Vroeger stond dit verschijnsel bekend onder de noemer 'hysterie'. Men sprak bijvoorbeeld 'hysterische blindheid', waarbij de patiënt zelf werkelijk niets meer kon zien zonder dat hij lichamelijk iets mankeerde. Een ander voorbeeld is de hysterische verlamming. Bij een conversiestoornis is het verband tussen de lichamelijke beperking en de psychologische klachten nog directer dan bij psychosomatische klachten die voortkomen uit stress of spanningen. De genezing ervan kan ook weer wonderbaarlijk aandoen, maar er is natuurlijk geen sprake van dat ze dit ook echt is, omdat de ziekte alleen op het niveau van de geest bestond en de patiënt geen fysieke problemen vertoonde.

Bij wonderbaarlijke genezingen moeten we dus steeds uitsluiten dat het gaat om spontaan herstel, psychosomatische klachten of een conversiestoornis. Het moet steeds aantoonbaar gaan om fysieke klachten die niet spontaan kunnen genezen en die niet direct verdwijnen zodra men bepaalde psychologische problemen heeft opgelost.

Religieuze wonderen
Elke religie kent wel overleveringen over wonderbaarlijke genezingen die door een godheid of profeet zijn verricht. Een belangrijk deel van het Nieuwe Testament in de Bijbel bestaat uit dit soort wonderverhalen. Bijvoorbeeld over de genezing door Jezus van Nazareth van mensen die blind, melaats of verlamd waren. Van de profeet Mohammed wordt beweerd dat hij iemands oogklachten verhielp en een blinde zijn gezichtsvermogen teruggaf.
Het is na zoveel jaren wetenschappelijk gezien natuurlijk erg moeilijk om vast te stellen of deze genezingen echt hebben plaatsgevonden en zo ja, of ze ook echt wonderbaarlijk waren in de betekenis die wij hier hanteren.
Het is in het algemeen van groot belang dat mogelijke wonderen goed worden gedocumenteerd en liefst ook door gekwalificeerde reguliere artsen worden onderzocht. De rooms-katholieke kerk kent een hele traditie op dit gebied, namelijk in verband met het proces dat voorafgaat aan iemands heiligverklaring. Een voorbeeld van een wonder dat aan een katholieke heilige is toegeschreven betreft het geval van een Engelsman genaamd Cecil. Hij leed aan een hersentumor waardoor hij de beheersing over zijn lichaam was verloren, vreselijke hoofdpijn had en een soort epileptische convulsies. Een Italiaanse vriend raadde hem aan de volksheilige Padre Pio te ontmoeten. Toen Cecil dit inderdaad deed, raakte Padre Pio twee keer de linkerkant van zijn hoofd aan, waardoor zijn hoofdpijn direct verdween. Op een röntgenfoto was naar verluidt te zien dat de tumor volledig verdwenen was.

Bij een groot publiek zijn de genezingen die worden gemeld in verband met bedevaartsoorden zoals in het Franse Lourdes nog bekender. Er zijn overigens relatief weinig goede gevallen van dit type gedocumenteerd, en een van de beste daarvan is het geval van John Traynor uit Liverpool. Tijdens de Eerste Wereldoorlog liep deze ernstige verwondingen op in zijn hoofd en borst, waarbij een kogel dwars door zijn rechter bovenarm ging en onder zijn sleutelbeen bleef zitten. Hierdoor raakte zijn rechterarm verlamd en de spieren van de arm verschrompelden. Zijn benen waren ook gedeeltelijk verlamd en hij leed aan epilepsie. Hij werd meermalen geopereerd, maar zonder succes. In 1923 bezocht hij als pelgrim Lourdes, hoewel artsen hem dat hadden afgeraden, omdat de reis veel te zwaar voor hem zou zijn. Traynor bezocht negen keer de grot waarin Maria aan Bernadette verschenen zou zijn. Na afloop bleek er onwillekeurige spieractiviteit op te treden in zijn verlamde spieren. Uiteindelijk bleek hij weer te kunnen lopen. In 1926 werd hij grondig medisch onderzocht en daarbij bleek dat hij volledig hersteld was. De spieren van zijn rechterarm waren helemaal teruggekomen, een kogelgat bij zijn slaap was helemaal genezen, en hij bleek vanaf 1923 geen epileptische aanvallen meer te hebben gehad.
Ook in protestante kringen worden wonderen gemeld, die de Heilige Geest door middel van de handoplegging van gebedsgenezers zou verrichten. Een bekend voorbeeld is de Nederlandse genezer Jan Zijlstra. Helaas heeft hij nooit de behoefte gevoeld om zijn mogelijke wonderen door de wetenschap te laten verifiëren. Bovendien is er een soort schandaal geweest rond Leonie Verhoef, een jong meisje dat Zijlstra genezen had verklaard, maar dat later zieker dan ooit is geworden.
Een vergelijkbaar fenomeen zien we bij de Indiase hindoeïstische wonderdoener Sai Baba. De IJslandse parapsycholoog Erlendur Haraldsson heeft getracht om zijn verrichtingen kritisch te onderzoeken maar hij kreeg daar helaas onvoldoende de gelegenheid toe.

Paranormale genezingen
Parapsychologisch beschouwd mogen alle wonderbaarlijke genezingen in feite “paranormaal” genoemd worden, dat wil zeggen dat ze niet passen in het reguliere wetenschappelijke en medische wereldbeeld. Er zijn echter ook paranormale genezingen die niet gerelateerd zijn aan één van de grote godsdiensten. Je moet dan bijvoorbeeld denken aan mogelijke wonderen in verband met het werk van healers als Jomanda, maar bijvoorbeeld ook aan het spiritistische verschijnsel van de zogeheten “psychische chirurgie”. Dit laatste is een vorm van genezen die vooral in Brazilië en op de Filipijnen wordt gepraktiseerd, maar ook in westerse landen, zoals Engeland, populairder lijkt te worden. Men beweert dat er bij de psychische chirurgie sprake is van een ingrijpen door overleden medische specialisten die het lichaam van een medium gebruiken om heuse fysieke operaties te verrichten. Helaas zien deze “operaties” er meestal primitief en onhygiënisch uit en men heeft al meer dan eens geconstateerd dat mediums hun toevlucht hadden genomen tot boerenbedrog. Ze gebruiken dan bijvoorbeeld slachtafval om mensen de illusie te geven dat ze werkelijk met hun handen door de huid van de patiënt gaan om aangetaste delen van zijn of haar organen te verwijderen. De claims van volgelingen van dit soort mediums kunnen erg ver gaan. Zo zou men bijvoorbeeld van ernstige ziektes in een terminaal stadium zijn genezen. Bovendien gaat dit nogal eens gepaard met een weerzin om dergelijke beweringen wetenschappelijk te laten onderzoeken.
Toch zijn er ook op dit gebied gevallen bekend die goed gestaafd zijn door artsen. Een voorbeeld uit Engeland: de Britse genezer Harry Edwards behandelde ene Jayne Smith vanaf juli 1974. Ze had kanker in haar linker bovenbeen en haar rechter bil en het rechterbeen waren zo stijf als een plank. Artsen hadden haar linkerbeen aanvankelijk willen amputeren, maar zij constateerden dat er uitzaaiingen waren in haar heupen en bekkengebied zodat zij medisch was opgegeven. Edwards behandelde het meisje een half jaar lang één keer per maand met magnetiseren en bad daarnaast ook op afstand voor haar. Jayne stierf niet maar de kankercellen werden juist gestaag vervangen door gezond weefsel.

Paranormale genezingen hoeven trouwens niet per se gekoppeld te zijn aan een aardse genezer of overledene van wie men de identiteit kent. Er worden ook gevallen gemeld van genezingen door engelachtige 'hogere' wezens, bijvoorbeeld na een visioen of bijna-doodervaring.

De kracht van de geest
De gedachte dat er wonderbaarlijke genezingen plaatsvinden, past helemaal niet in een materialistisch wereldbeeld dat de mens opvat als een volledig fysieke machine. Zij strookt echter wel degelijk met een levensbeschouwing die mensen op de eerste plaats ziet als geestelijke wezens in een stoffelijk lichaam die met de kracht van hun geest, psychokinetisch, invloed uitoefenen op hun eigen lichamelijke welzijn en dat van anderen. Wonderbaarlijke genezingen worden door allerlei verschillende geloofsgemeenschappen gemeld. Het ligt dan ook voor de hand te veronderstellen dat ze vooral te maken hebben met de kracht van het geloof van de patiënt of de genezer, en niet zozeer met de waarheid (of onwaarheid) van hun specifieke opvattingen.
Jammer genoeg lijkt er nauwelijks belangstelling te zijn voor spectaculairdere wonderbaarlijke genezingen, terwijl er geen goede reden is om bij voorbaat te denken dat ze niet bestaan. Als paranormale genezers allerlei klachten kunnen verminderen op een manier die niet strookt met de reguliere medische noties, waarom zouden ze dan nooit de klachten radicaal kunnen verhelpen? Hopelijk zal bij onderzoekers en genezers ooit op grote schaal het inzicht postvatten dat het erg belangrijk is om mogelijke genezingen grondig te documenteren.

Dit artikel werd gepubliceerd in Paraview, jaargang 3, augustus 2007, blz. 18-19.

Wonderlijke genezingen tijdens of na een nabij-de-doodervaring worden besproken in het boek Wat een stervend brein niet kan.

Contact: titusrivas@hotmail.com